18 Mart 2012 Pazar

"Hayat Sokaklarda..''


Bazı şarkıları bazı insanlarla dinlemeyi isterdim..
Ama "Stairway to Heaven'' yalnızlar şarkısı.Onu dinerken aynı anda düşünüp,ağlayıp,dans edip, anlamsızca kahkaha atabiliyorum.
Özellikle de kasetten dinliyorsan..Kasetin başa sarılmasını dakikalarca beklersin,ve  bu minik zahmet daima zevk vermiştir bana..
İşte bu yazacağım yazıyı mum ışığında ve "Stairway to Heaven'' dinlerken yazdım mavi defterime..Oradakileri de buraya yazacağım şimdi.
Ama şunu bilin ucu kütleşmiş kurşun kalemle yazmak,klavyeye dokunmaktan çok daha manidar.


Çok uç hayaller kurmuyorum aslında..(Janis Joplin gibi olabilme dışında.)


Bir Adam hayal ediyorum,kıyafeti ruhu kadar salaş.
Hayatımı O'na adayabileceğim biri.


Onunla sokaklarda bağıra çağıra şarkı söyleyip gitar çalabiliriz,boş bulduğumuz çimenlere yatabiliriz.Sokaklarsa sadece ikimiz varmışcasına..
Külüstür bir arabamız olur belki.Bagajında bisikletler..İlçe dışında bir yere gideriz,belki deniz kenarına.Alırız teybimizi,koyarız yere deli gibi döneriz dans ederiz..Beceremeyiz.
"El alem ne der?'' demeden.


Ben sırf O istedi diye saçlarımı boyatırım belki,O da sırf ben istedim diye uzatır saçlarını omuzlarına kadar..


Beraber şahit oluruz gün doğumuna.El ele dinleriz ezanı..El ele ağlarız geçmişteki yalnızlığımıza üşüyerek,ama artık yalnız değiliz..Yan yana saf tutmak,işte o zaman Dünya "hiç'' olur.


Hayal işte..Umudun ağır bastığı bir hayal.